Jak mogłam żyć bez książek Le Guin?
Info dla osób niewidomych: przyciągnęła mnie okładka. Butelkowozielone niebo, ziemia ogarnięta pożogą. Niewyraźne postaci dziewczyny z rozwianym włosem, kroczącego obok niej chłopca o oczach przewiązanych opaską i psa, który go prowadzi. Niepokojąco wygięte drzewo, rzucające cień na idących.
Tytuł wypisany ogniem, a nazwisko autorki na biało. Hipnotyzująca rzecz.
